zondag 27 januari 2019

CULTURELE VERKRACHTING




Al is het jaar nog jong, Joke Schauvliege mag de prijs voor de schandelijkste uitspraak op haar naam schrijven. Niemand die haar op dat gebied dit jaar zal vloeren. Ik wil er het fortuin van de Coburgs op verwedden. 

Joke Schauvliege beheert als lid van de Vlaamse regering het departement Milieu, al is haar titel heel wat omslachtiger: minister van Natuur, Omgeving en Landbouw. Hij oogt deftig maar is het allerminst. Mede omdat Joke Schauvliege geen milieuactiviste is. Nochtans, activisme is toch het minste wat je mag verwachten van iemand die begaan is met de natuur, de omgeving en de landbouw. 

Desinteresse
Haar slordige interesse met het klimaat en het milieu was in de wijk van de Wetstraat en bij zijn inboorlingen al mooi en meerdere keren rond gegaan, maar niemand lag er wakker van. De desinteresse werd echter nationaal bekend toen tiener Anuna De Wever en haar compaƱeros de voorbije weken zuiverder water, lucht, aarde en vuur eisten. Voor de duidelijkheid: Alle basiselementen van het bestaan in de letterlijke zowel als in de figuurlijke betekenis van het woord. 

Gebrek aan respect
Wie min of meer milieubewust is, minister is en respect heeft voor iemand als Anuna die haar nek uitsteekt, doet geen dwaze uitspraken. Voor wie het ontgaan is herhaal ik die even: ‘Ik ben de jongeren enorm dankbaar en ik voel me gesterkt en gesteund in het verdere beleid dat we moeten voeren.’
Naar mijn allesbehalve bescheiden maar eerlijke mening heeft Joke Schauvliege nooit in de broeikast van het klimaatprobleem gezeten. Die uitspraak is in wezen een culturele verkrachting van Anuna en haar medestanders, inclusief Paul De Grauwe, buitengewerkt in Leuven en binnengehaald in Londen. 

Geen diplomaat
Met haar uitspraak bevestigt Joke Schauvliege, al mag zij dan rechten gestudeerd hebben, dat diplomatie niet haar sterkste kant is. Uit welke hoek ook bekeken, een minister is gezien vanuit de oude Romeinse cultuur, wat nog steeds de basis vormt van ons politiek spel, een diplomaat.
Als beginnend minister is een schuiver vergefelijk, maar na tien jaar op deze hoge stoel mag je verwachten dat een dienaar van de Vlaamse gemeenschap de kunst van het overleg beheerst. Je kan zelfs stellen dat geen enkele van haar topadviseurs deze kunde eigen is. Was dat wel zo, dan sta je niet toe dat jouw minister zulke schandelijke uitspraak maakt. En doet hij het toch, en ben je het er niet mee eens, neem je ontslag. Aangezien nog geen enkele topadviseur die stap gezet heeft, mag je van een culturele groepsverkrachting van Anuna en haar medestanders spreken. 

Aan de rand van de ontbinding
Wilde gedachte: benoem na de volgende verkiezingen Paul De Grauwe tot minister van Milieu, want het klimaat staat aan de rand van de ontbinding. Hij zal ongetwijfeld al gevraagd zijn voor een of andere post en geweigerd hebben.
Het is echter de hoogste tijd dat er een minister van Milieu komt zonder partijkleur of -geur. Als de partijvoorzitters overtuigd zijn dat het klimaat niet enkel een milieuzaak is maar in de eerste plaats een economisch belang heeft, en het milieu daarvan afhankelijk is, wil hij misschien die hoge post aanvaarden. 

Allergie
Tijdens haar eerste legislatuur als Vlaamse minister had Joke Schauvliege naast Milieu ook Cultuur in haar portefeuille zitten. Binnen dat gebied heb ik een paar maal de eer gehad haar te ontmoeten. Op korte termijn is die eer tot zulke diepte gezakt dat ik me er haast voor schaam haar ooit een hand en een woord te hebben gegeven. Zij heeft gewoon geen kaas van kunst en cultuur gegeten. Sterker zelfs, zij lust uit dat winkeltje geen melkproduct. Zij is er allergisch aan. Dat stak zij ook niet onder stoelen of banken. 

Feestelijke bedanking
Na de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 kreeg Schauvliege opnieuw de post van Milieu en Cultuur aangeboden. Milieu wilde ze wel doen – een makkelijk parcours, dacht ze – maar voor Cultuur bedankte ze feestelijk. Halsoverkop is er naar oplossing gezocht en die is gevonden in de hoge hoed van de liberale partij. Hoeps! Wie werd bij het nekvel de hoogte in getild? Sven Gatz.
Ook geen cultureel lichtgewicht, Gatz, maar ja, dat heb je nu eenmaal, als Milieu noch Cultuur speerpunten van het beleid zijn. Lang niet op gelijke hoogte staan met Sport en Onderwijs. Een blunder van jewelste, als je weet dat de grote economische en financiĆ«le bedrijven, de banken voorop, als sponsor present geven voor artistieke festivals als Jazz Middelheim, Europalia en Gent Festival. Cultuur is brood voor de geest en Milieu water voor het lichaam. Dat hebben de ministers blijkbaar niet begrepen. Geen van allen. 

Morele massamoord
Wordt Joke Schauvliege na de volgende verkiezingen opnieuw minister van Milieu, is dat een morele massamoord. Valt te vergelijken met de kindermoord van Bethlehem onder koning Herodos.  En let wel, als de ministers en bloc gaan schreeuwen dat ze voortaan met een elektrische auto rijden, wil dat niet zeggen dat zij begaan zijn met het klimaat. Timeo Danaos et dona ferentes. 

Het klimaatprobleem is een kwestie van happen naar adem van de drenkeling. En dat zijn wij allemaal, momenteel. Drenkelingen. Inclusief Joke Schauvliege, al zal dat, vrees ik, helaas niet in haar hoofd te krijgen zijn. 

guido lauwaert
gent, 2019-01-27 









Geen opmerkingen:

Een reactie posten