MET JAN FABRE IN DE FOYER

Vrijdag, 16 december 2016. 

De nazit van de laatste voorstelling van NACHTSCHRIJVER van Jan Fabre in de Kortrijkse schouwburg. 

Jan, de acteurs, wat stafleden, een paar vaste afnemers van diens kunstwerken en ik zitten in de foyer.

Al menige fles is ontkurkt. 

'Na mijn dood krijg je mijn brein,´ zeg ik tegen Jan.

´Zeer goed,´ antwoordt hij. ´Ik maak er een kunstwerk van.´

‘Is het dat nog niet?’ opper ik.

‘Juist daarom,’ reageert Jan ad rem. 

Allen lachen.
'Ik ben echter nog niet van plan meteen dood te gaan,' zeg ik. 

'Wacht niet te lang,' zegt Jan. 'Veel meer beschadigd dan het al is mag het niet zijn.'
Alweer algemeen gelach. 

Ik spring op, sla Jan tegen de grond.
Aanwezigen trekken mij weg, helpen Jan recht.
De politie en de hulpdienst worden gebeld.
Een kwartier later ben ik afgevoerd en mag een nachtje afkoelen in de cel. 

Prachtig. Net goed. Ik was toch te dronken om te rijden. 

Gisteren, nuchter en weer thuis, mail ik Jan:
Mening niet gewijzigd. Maandag ga ik naar de notaris. 

Zodat mijn brein niet in verkeerde handen valt. Hoe wil je het... gekruid en gefruit?' 

Een paar uur later een antwoord: Kan me niet schelen, als het maar het origineel is. 

Ik print onze correspondentie en leg die klaar voor de notaris. 

guido lauwaert 
gent, 2016-12-18