Mathias Declercq [fotograaf onbekend]
Een ramp is gebeurd
in Gent. Liberaal Mathias Declercq is verkozen tot burgemeester. Kort
samengevat: de domste keuze uit de lijst van slechtste keuzes.
Let wel, ik heb niets tegen een liberale partij. De Belgische
is fundamenteel een verlichte politieke instelling. De vraag is echter of Mathias
Declercq een liberaal is. Dat hij niet verlicht is, dat staat al vast sinds
zijn eerste stappen op het politieke toneel. Toen hem bij een examen in het
eerste jaar rechten van de Gentse universiteit werd gevraagd drie voorlopers
van de Verlichting te noemen, noemde hij: Diogenes, Thomas Edison en William
Shakespeare. Mathias – ik mag toch Mathias zeggen, hé Mathias? – voegde er na
het afratelen van de drie namen aan toe, met de in een carnavalswinkel
gekochte glimlach om de mond waar hij intussen beroemd voor is, dat Shakespeare
zijn bekendheid als Verlichter te danken heeft aan de uitspraak: ‘De Tijd
brengt alles aan het licht.’
De examinerende professor aarzelde om hem te buizen, want zijn buurman was
Mathias’ grootvader Willy De Clercq. Hij gaf zijn student dus de kans zich te
redden door het toneelstuk te noemen waarin dat citaat voorkomt. Na enkele euhs riep Mathias uit: King Clear! De prof zag zich verplicht
hem in september te laten weerkeren. Hij gaf de antwoorden op de vragen in alle
stilte aan logebroeder Willy De Clercq, nadat ze het schortje hadden omgebonden.
Goed, Mathias is dus wel een Belg maar geen telg van de
Verlichting, maar is hij een liberaal? Dat zou ten minste gunstig zijn voor zijn
imago, en dat van de stad die bekend staat om zijn hoge graad van tolerantie
voor eender welke ideologie. Zowel vriend als vijand zijn eendrachtig, er hoeft
niet over gestemd te worden: Mathias is niet verwant met John Locke. Erger,
Mathias is geen liberaal om de eenvoudige reden dat hij geen enkele politieke
mening heeft. Mathias is een kleurloos wezen. Het enige wat hij heeft is een bolronde
ijdelheid die hij handig weet te verbergen achter de uitstraling van een pandabeer.
Met de bamboebeer heeft Matthias nog wat anders gemeen, namelijk een oeverloze luiheid. Uit goede bron weet zowat iedereen die van ver of nabij met de Gentse politiek te maken heeft, dat Mathias geen dossiervreter is. Tot nog toe, als Vlaams parlementslid, gemeenteraadslid en schepen [wethouder] heeft hij nog geen potten gebroken, maar er ook geen gelijmd. Zijn directe medewerkers behoeden hem voor eigen initiatief, wetend dat het gelijmde eenmaal afgewerkt onbruikbaar is in het heden als in de toekomst.
Met de bamboebeer heeft Matthias nog wat anders gemeen, namelijk een oeverloze luiheid. Uit goede bron weet zowat iedereen die van ver of nabij met de Gentse politiek te maken heeft, dat Mathias geen dossiervreter is. Tot nog toe, als Vlaams parlementslid, gemeenteraadslid en schepen [wethouder] heeft hij nog geen potten gebroken, maar er ook geen gelijmd. Zijn directe medewerkers behoeden hem voor eigen initiatief, wetend dat het gelijmde eenmaal afgewerkt onbruikbaar is in het heden als in de toekomst.
Nu kan gesteld worden dat een politicus, zolang hij geen
ministeriële status heeft, niet de slimste jongen van de klas, pardon, de
partij moet zijn. En Mathias heeft goede adviseurs. Et alors? Ja, helaas hij die
niet zelf gekozen. Nee? Zij hebben hem gekozen. Wat weinigen namelijk
weten is dat de knapste politieke koppen de openbaarheid vermijden. Het
coulissewerk zegt hen veel meer… en, by the way, na hun politieke parcours
levert het de beste baantjes op. De minder goede gaan naar mensen als Mathias.
Er is nog een tweede kwaliteit die goede medewerkers hebben. Ze weten duivels goed waarom ze mannen als Mathias als spreekbuis kiezen. Je hebt nu eenmaal mensen met een pronktitel nodig. Mensen voor het tekenen van besluiten, als stroman naar de bevolking toe en als zondebok bij knoeierijen. Zulke mensen worden binnen het notariaat klerken genoemd. Een voorvader van Matthias was, als ik mij niet vergis, wat zelden gebeurt, in de negentiende eeuw een klerk. Een klerk van Napoleon heeft dat trouwens bevestigd.
Er is nog een tweede kwaliteit die goede medewerkers hebben. Ze weten duivels goed waarom ze mannen als Mathias als spreekbuis kiezen. Je hebt nu eenmaal mensen met een pronktitel nodig. Mensen voor het tekenen van besluiten, als stroman naar de bevolking toe en als zondebok bij knoeierijen. Zulke mensen worden binnen het notariaat klerken genoemd. Een voorvader van Matthias was, als ik mij niet vergis, wat zelden gebeurt, in de negentiende eeuw een klerk. Een klerk van Napoleon heeft dat trouwens bevestigd.
Burgemeester, dus, wordt Mathias. Soms zou je willen dat
God bestaat en het verhoede. Burgemeester van Gent. Die fiere stede met een
coalitie, een mélange van blauw, groen, rood en oranje. Volgens de kleurleer
levert dat de huidskleur van een pasgeborene op. De kleur mag dan meevallen,
helaas, de ledematen van het nieuwe corpus kloppen niet. Niet alleen heb je twee
linkerbenen en twee rechterarmen, maar de benen als de armen werken niet
synchroon. Er zal zes jaar gestrompeld en gebraakt worden. Om niet onder het
vuil en meer dood dan levend de eindstreep te halen zal er een iemand nodig
zijn die zowel timmerman als diplomaat is.
Mathias’ steunpilaren mogen dan in beide disciplines van
goede kwaliteit zijn, het zal hen helaas niet lukken te vermijden dat hij zijn stempel
op het beleid wil drukken. Want als stadsvader zal hij zich beter wanen dan
zijn adviseurs. Dat heb je nu eenmaal met mensen die, volgens het
Peter-principe, hun punt van totale onbekwaamheid hebben bereikt. Het levert
een gevaar op voor de stad, het bestuur, de Gentenaars. En Mathias’ steunpilaren
wacht een moeilijke tijd.
Met dank voor dit epistel aan Jean-Jacques… nee, niet De
Gucht… nog zo’n prutser en pronkmachine, maar Rousseau, een groot filosoof en
bewonderaar van Plutarchus. Al van gehoord, Mathias, van beide heren? Het is
nochtans belangrijk ze te kennen, voor iemand die burgemeester ‘van alle
Gentenaars’ wil zijn. De eerstgenoemde mag zowat de stamvader van de moderne
democratie genoemd worden. Die zijn oervorm vindt in een stadsdemocratie.
Zijn beide heren volslagen onbekenden voor jou, Mathias, zou jij dan niet beter solliciteren bij de stad voor de post van Chef Klerk? Dat is geen oneer, hoor. Iemand die zijn plaats kent oogst applaus. Wie echter hoger wil springen dan zijn stok lang is, wekt het geloei op van een koe.
guido lauwaert
Knap, Guido. Inderdaad, dit wordt eenn ramp. Na al die tijd, halen ze ook nog CD&V aan boord.
BeantwoordenVerwijderenMooi Guido. Mieke Van Hecke, komt m.i. toch van een kale reis thuis. Protocol ipv Cultuur? Dta is zowat hetzelfde als ereschepen. Een afgang.
BeantwoordenVerwijderenJa, Marc, ik had Mieke Van Hecke graag schepen van Cultuur gezien. Ze zou dat zeer goed gedaan hebben,
BeantwoordenVerwijderenMathias, een pyrrhusoverwinning...
BeantwoordenVerwijderenVoor een keer kan ik je niet echt gelijk geven Guido ivm de capaciteiten van MVH als schepen van Cultuur. Ik heb haar destijds (toen ze de 'Guimardstraat' nog runde) ervaren als een sluwe 'politica' die zelfs haar partijgenoot (toen geen onbelangrijke schepen van economie en onderwijs van een Vlaamse centrumstad) met kluitjes in het riet stuurde.
BeantwoordenVerwijderenGuido(Red),vergeten dat je talent hebt
BeantwoordenVerwijderen