Sinds kort loopt in
de Belgische filmzalen L’Amant double van
François Ozon. Dankzij uitvoerig commentaar in de pers is er een sterke
publieksopkomst. Terecht?
Chloé Fortin [Marine Vacth] raadpleegt haar gynaecoloog
wegens aanhoudende buikpijn. Volgens de dokter zit het tussen haar oren en zij
verwijst haar naar de psychiater. Paul Meyer [Jérémie Renier] is een hard
werkend man, rustig van aard. Na enkele consultaties is het al zover, Chloé is
verliefd. Wanneer hij naar de oorzaak informeert zegt ze dat hij de eerste is
in haar leven die geduldig naar haar luistert. Wat naïef want psychiaters
verdienen hun geld met luisteren en vooral zwijgen.
DUISTER VERLEDEN
Hoewel een dokter en het dokterskabinet – waarin afstand bewaren bij wet geregeld is, gaat hij op haar avances in. Ze trekt zelfs bij hem in, met haar kat. Enkele weken later blijkt hij een duister verleden te hebben en allesbehalve een kattenvriend te zijn. Ze achterhaalt dat hij een tweelingbroer heeft, Louis Delord, ook psychiater. Ook met Louis gaat ze een verhouding aan. Niet zozeer omdat ze op hem verliefd en hij wel een kattenvriend is, maar om te achterhalen waarom hij een andere familienaam heeft. Gauw blijkt dat hij een kort lontje heeft, gewelddadig is, op het sadistische af. Kort daarop weet Chloé uit te vissen dat de hele affaire draait rond Fanny Sage [Sandra Schenker] een jeugdvriendin [zonder kat], aan bed gekluisterd wegens een slechts half geslaagde zelfmoordpoging.
Hoewel een dokter en het dokterskabinet – waarin afstand bewaren bij wet geregeld is, gaat hij op haar avances in. Ze trekt zelfs bij hem in, met haar kat. Enkele weken later blijkt hij een duister verleden te hebben en allesbehalve een kattenvriend te zijn. Ze achterhaalt dat hij een tweelingbroer heeft, Louis Delord, ook psychiater. Ook met Louis gaat ze een verhouding aan. Niet zozeer omdat ze op hem verliefd en hij wel een kattenvriend is, maar om te achterhalen waarom hij een andere familienaam heeft. Gauw blijkt dat hij een kort lontje heeft, gewelddadig is, op het sadistische af. Kort daarop weet Chloé uit te vissen dat de hele affaire draait rond Fanny Sage [Sandra Schenker] een jeugdvriendin [zonder kat], aan bed gekluisterd wegens een slechts half geslaagde zelfmoordpoging.
TOTAAL ONGELOOFWAARDIG
Tot op dat moment is het verhaal min of meer
geloofwaardig. Eenmaal echter dat punt bereikt loopt het uit de hand. Wanneer Chloé
Fanny bezoekt ziet ze in haar zichzelf. De buikpijn duikt weer op, ze is
zwanger en baart voorbarig een foetus die blijkbaar al van voor haar geboorte
in haar onderbuik zit. Wetenschappelijke verklaring van de verlosarts: ze heeft
als foetus haar tweelingzus in een slok ingeslikt; een verre vorm van
kannibalisme. Totaal ongeloofwaardig, je moet er niet eens de eerste beginselen
van EHBO voor kennen. Helemaal lachwekkend wordt het als zelfs Ofhelia in de
verklaring langs trimt.
De buurvrouw van Paul Meyer speelt een duistere rol, de moeder zonder moedergevoel van Chloè maakt haar intrede naar het einde toe, tweemaal passeert een in leeftijd verschillende tweeling – de jongere versies van Paul en Louis, maar is het wel een tweeling, of een man met een gespleten persoonlijkheid?
De buurvrouw van Paul Meyer speelt een duistere rol, de moeder zonder moedergevoel van Chloè maakt haar intrede naar het einde toe, tweemaal passeert een in leeftijd verschillende tweeling – de jongere versies van Paul en Louis, maar is het wel een tweeling, of een man met een gespleten persoonlijkheid?
RAMMELEND SCENARIO
Het is zonder meer duidelijk dat L’Amant double last heeft van een rammelend scenario. Het rammelt
zo erg dat de keten begeeft en de schakels in een onpeilbare diepte vallen.
Regisseur François Ozon heeft zich willen meten aan Luis Buñuel [Veridiana ‖ 1961] en Roman Polanski [Rosemary’s baby | 1968]. Hij kan spanning opbouwen maar van surrealisme
en griezel – wat toch de bedoeling was zoals blijkt uit de promoteksten en de
interviews – heeft hij geen kaas gegeten. Een ander mankement is dat hij drie
genres wilde copuleren, flink badend in een psychologisch sfeertje. Het is
slechts de groten der filmwereld gegeven daarin te slagen.
De acteurs geven zich volop, in het bijzonder Marine
Vacth. Toch lijkt het soms dat zelfs zij [Myriam Boyer als de buurvrouw kan het
niet verbergen] meer in de kassa dan in het script geloofden. Zelfs de twee
katten doen het niet slecht. Zij hebben aanvankelijk een sterk aandeel in de
spanning, helaas wordt dat gaandeweg verwaarloosd. Jammer, want ze spelen zo goed.
Emile Zola heeft het kattenaandeel in het dramatisch verloop van zijn roman Thérèse Raquin [1867] zo sterk uitgewerkt dat het mede verantwoordelijk was dat de roman op zware morele kritiek van de critici kwam te staan. Niet toevallig is deze roman door Michel Carné verfilmd.
Franz Marijnen heeft de roman ooit vertoneeld. Heel klassiek maar indrukwekkend.
Emile Zola heeft het kattenaandeel in het dramatisch verloop van zijn roman Thérèse Raquin [1867] zo sterk uitgewerkt dat het mede verantwoordelijk was dat de roman op zware morele kritiek van de critici kwam te staan. Niet toevallig is deze roman door Michel Carné verfilmd.
Franz Marijnen heeft de roman ooit vertoneeld. Heel klassiek maar indrukwekkend.
OPDRINGERIG TOONTJE Het filmscript van L’Amant
double is gebaseerd op de in 1987 verschenen roman Lives of the Twins van Rosamond Smith, pseudoniem van Joyce Carol
Oates. Het verhaal van het boek is helder en geloofwaardig. Niks artificieel
gedoe rond thema’s, obsessies en trauma’s vanwege Smith/Oates. François Ozon
dringt zijn visie, zijn waarheid echter op. Een opdringerig toontje dus. Er
zijn zoveel waarheden als er mensen zijn. Het boek is dus beter dan de film.
guido lauwaert
gent, 2017-08-13
gent, 2017-08-13
L’AMANT DOUBLE **
Regie en scenario: François Ozon
Genre: Drama, thriller & horror
Release: 2017
Regie en scenario: François Ozon
Genre: Drama, thriller & horror
Release: 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten