NATIONALE FEESTDAG

Match België-Nederland 1830 

Op 21 juli is het weer zover: men danst in de straten, straatmuzikanten jong en oud spelen een deuntje en gaan met de pet rond, ooms dansen met hun nichten en tantes met hun ongetrouwde zuster, standhouders verkopen vlaggetjes, vet en zoet wordt verkocht door eigenaars met aan de vier kanten openklapbare bestelwagens, er wordt naar Brussel getrokken om de militaire parade te zien, de kerkklokken luiden, de koninklijke familie begeeft zich een kwartier onder het volk, ’s avonds is er vuurwerk en openbare BBQ in het Warandepark. 

Dit allemaal om de 187^ste onafhankelijkheid van ons land te vieren. Buiten wat slimmerds is er echter geen mens die weet waarom België onafhankelijk geworden is en hoe die verworven werd. Ik durf er mijn durfkapitaal op te verwedden dat zelfs de meeste politici niet weten hoe de vork aan de steel zit. Wordt er een vraag gesteld door een journalist met een camera naast zich en een microfoon in de hand, is dit niet om de kijker / luisteraar wijzer te maken maar omdat hij het zelf niet weet [en niet te weten komt, want volgend jaar stelt hij de vraag opnieuw]. 

De reden en aanleiding is al jaren achterhaald en België is al lang niet meer onafhankelijk. Het hangt vast aan internationale verdragen en instituten en is slechts in naam onafhankelijk. Wat ben je daarmee? Leest men standpunten en hoort men verklaringen van wie voor wijs wordt gehouden, dan komt men algauw terecht in een liberaal en pontificaal conflict tussen Nederland en België, van 1815 tot 1830 één land met als naam Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Er was een conflict, maar net als harmonie is conflict altijd een bijkomende factor. 

De ware oorzaak van de onafhankelijkheid van België is te vinden in de Europese politieke nasleep van het bewind van Napoleon enerzijds en anderzijds de handelsbelangen van Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië. De touwtjes ervan werden in handen gehouden door bankiershuizen met op kop dat van de familie Rothschild. De nog steeds bestaande investeringsbank met zetel in Londen, werd in 1811 opgericht door stamvader Mayer Amschel en door zijn zoon Nathan Mayer uitgebouwd. Van baron tot koning of hij stond met rood krijt op het bord van vader Rothschild. Zelfs de tsaar van Rusland had goede [!] banden met de joodse bankiersfamilie. Net als de paus. 

De vorming van de Europese landen werd – ruwweg maar niet domweg – uitgetekend door de familie Rothschild. Leopold Joris Christiaan Frederik van Saksen-Coburg had geen zin koning van België te worden. Hij had, na de dood van zijn eerste vrouw – in de running voor de Britse kroon, zijn oog laten vallen op Griekenland. Toen dat handeltje niet doorging werd hem kort nadien de Belgische aangeboden. Hij schrok er voor terug. Het gekrakeel van niet zozeer Vlamingen en Walen, wel dat van de katholieken en de liberalen en de ambras van Willem I van Nederland en de Brusselse hogere bourgeoisie, was bekend bij al wie kon lezen en schrijven in Europa. 

Leopold werd bij wijze van spreken door Nathan Rothschild de Belgische troon opgeduwd. Leopold probeerde Nathan tijdens het duwen op andere gedachten te brengen. Hij was protestant en de invloed van de katholieke kerk viel niet te onderschatten. Nathan schudde het hoofd en zei kortweg: ‘Naar Brussel! En bekeer u!’ Waar hij mee instemde, op voorwaarde dat Nathan hem hielp in financiële kwesties. Wat gebeurde. Tot 1865 was er dagelijks contact tussen Leopold en Nathan en na diens dood door diens broer James. Een dankbetuiging hiervoor is onder meer te vinden bij de geboorte van een kleinkind dat de naam Leopold kreeg. 

Voor de bankiersfamilie Rothschild was er maar één zaak belangrijk, Vrede in Europa. Naar een dode meer of minder keek niet één Rothschild – en zeker niet als hij geen geld had – maar oorlog kostte geld. Hun geld. Het geld dat zij hadden uitgeleend aan de gekroonde hoofden en hun staten. Oorlog en vrede betekenen omhoog of omlaag van de rente, winst of verlies.
De Belgische onafhankelijkheid is dus een kapitalistische zaak geweest. Zij heeft weinig tot niets te maken met de opgeblazen historische septemberdagen van 1815 en de opvoering op 25 augustus van de licht aangepaste versie [om de Hollanders te koeioneren] van de opera De Stomme van Portici in de Brusselse Muntschouwburg. De familie Rothschild, daar draait het allemaal om. 

De invloed van die familie is er nog steeds. Toen in 1960 België op omvallen stond, niet door een zoveelste taalrel maar door de Eenheidswet van Gaston Eyskens en de Congolese kwestie, heeft koning Boudewijn een groot deel van het familiefortuin naar Amerika verhuisd en geparkeerd – zo wordt al jaren gefluisterd – in Fort Knox. 

Fort Knox 

De plaats staat bekend om zijn strategische militaire basis. Wat minder geweten is, is de vestiging van de United States Bullion Depository, waar meer dan 5.000 ton goudstaven bewaakt worden door de federale politie, de United States Mint Police. Dáár zit het hoofdaandeel van het fortuin van de Belgische koninklijke familie. Door een bescheiden deel in eigen land te houden kan het hof uitpakken met het gezegde: ‘We zijn niet rijk!’ 

Geen journalist, redactie die eens grondig onderzoekt hoe dat nu eigenlijk zit met dat geld van de Coburgs, een naam die bij Koninklijk Besluit van 14 maart 1891 vervangen werd door de Belgique. Op aansturen van prins, later koning Albert I. De band met België en de claim op het land moest daardoor versterkt worden. 

Art. 1er. Dans les actes publics et privés qui les concernent, les princes et les princesses issus de la descendance masculine et directe de feu Sa Majesté Léopold Ier, seront qualifiés de princes et princesses de Belgique, à la suite de leurs prénoms et avant la mention de leur titre originaire de duc ou duchesse de Saxe.

Les princesses unies par mariage aux princes de notre maison royale seront qualifiées de la même manière à la suite des noms et titres qui leur sont propres.

België is echter geen eigendom van de koning en zijn familie. Het land blijft eigendom van de bevolking. Daarom dat volgens de grondwet de koning niet ‘de Belgique | van België’ heet maar Koning der Belgen | Roi des Belges [voorafgegaan door de voornaam]. Voor wetten en koninklijke besluiten ondertekend de vorst met: Roi des Belges | Koning der Belgen, maar hij behoudt de naam ‘de Belgique’. Een groot verschil. Tot op de dag van vandaag blijft de nuance onduidelijk en doet men er het zwijgen toe.

Overal en in alles, van hoog tot laag is België een rommelig land, in elkaar geflanst door prutsers.
Want stel dat Filip en zijn Mathilde er de brui aan geven en het land te koop zetten. Heel wat advocaten en notarissen zullen een vette kluif hebben aan de zaak. De prijs zal wel meevallen, maar de kleine lettertjes op de contracten tussen de Coburgs en de Belgische staat. Dat is gevulde koek. 

Filip de Belgique 

Dat de bevolking op 21 juli naar Brussel trekkend om de straten en hun maag te vullen daar eens aan denkt als de ministers, de adel en bankiers snel worden rondgereden. Als de afgestofte koninklijke familie de koninklijke gewaden aflegt en inruilt voor een paar uur ingestudeerde burgerlijkheid. Het uitpakt met de die ochtend voor de spiegel gerepeteerde maar immer houterige glimlach en slappe handdruk. 

guido lauwaert
gent, 2017-07-17