maandag 10 april 2017

OVERLIJDEN: HENRI-FLORIS JESPERS



Henri-Floris Jespers 


Henri Floris Jespers 

1944-2017 

“Because I could not stop for Death, He kindly stopped for me.“

Emily Dickinson

Het afgelopen weekend is schrijver-dichter Henri Floris Jespers te Antwerpen overleden na een moedige strijd tegen een helaas onvermoeibare ziekte. 

Henri Floris was naast schrijver-dichter, letterkundige, vrijdenker, historicus, Pink Poet, erudiet, kattenman, jury-voorzitter, vlijmscherp maar immer rechtvaardig criticus, ook een onophoudelijke ridder van de waarheid.
Naast zijn carrière als kabinetchef van wijlen Hugo Schiltz was Henri het
laatste decennium vooral actief als hoofdredacteur van de “Mededelingen van het Centrum voor Documentatie en Reëvaluatie” en “Ca-Ira” voornamelijk gewijd aan het legaat van Paul Neuhuys. 

Ook was Jespers stichtend lid en voorzitter van De Diamanten Kogel, de prijs
voor de beste Nederlandstalige Thriller. Jespers zetelde ook in diverse raden
op stedelijk, provinciaal en landelijk niveau. 

Als kleinzoon van de schilder Floris Jespers was hij de absolute expert m.b.t.
de literaire geschiedenis van het interbellum en de schatbewaarder van de
oeuvres van Paul Van Ostaijen, Gaston Burssens, Karel Jonckheere, Gust Gils,
Pernath, Jan De Roek en zovele anderen. 

Met het essay “Maniërisme en moderne sensibiliteit” stelde hij in 1967 de toon
van het genootschap de Pink Poets, waar hij Pernath opvolgde als Gouverneur
(voorzitter) na diens dood in 1975. 

Henri was tevens redacteur en uitgever van het tijdschrift De Tafelronde (1964-
1981) en het Nieuw Vlaams Tijdschrift (1972-1983).
In 1981 werd hij voorzitter van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen,
waarvan hij nadien erevoorzitter werd.
Jespers was ook verantwoordelijk voor de uitgave van de Nagelaten Gedichten en het Verzameld Werk van Hugues C. Pernath en van de jong gestorven Jan De Roek. 

Zelf schreef hij o.a. De prozatrilogie “Toekomstig en onafwendbaar
herdenkingsceremonieel” (1974) “Geen seizoen zoals vroeger.” (1976) en “Het
ritselen van vleugels.” (1979) en “Genealogie van de herinnering” (1993) over
Frans-Belgische schrijvers.

Jespers was een pleitbezorger van de experimentele poëzie en heeft de doorbraak van dit genre sterk bevorderd. Dichters zoals Patrick Conrad beschouwen hem als hun mentor. 

Jespers werd geboren te Etterbeek in de “Fonderie Lambermont” zoals de
Fondation Lambermont destijds spottend genoemd werd op 6 oktober 1944 en
overleed thuis te Antwerpen op 9 april 2017 in het huis ontworpen door Léon
Stynen en gebouwd door zijn grootvader Floris Jespers. 


Details over de uitvaart e.d. volgen zodra ze bekend zijn. 
[overlijdensbericht van de hand van Kris Kenis, zeer goede vriend van Henri, zoals ook mijn vriend en steunpilaar in literaire middens genoemd werd] 

De imperiale gedachte verkwijnt - (1977)

De imperiale gedachte verkwijnt.
Bij valavond beruiken de bliksems
De ruisende adelaars. Hees in de rimpels
Der banieren: een toornige taal.
 
De maan verbleekt bij het zwarte
Bloed der rivieren. Zwijgzaamheid,
Keizerlijke beknoptheid, loze
Vluchten van purper en vleugels
 
Ik trek mijn mantel over het eenzaam
Hoofd in een kale, kille kamer.
Het doffe gehamer van het bloed.
Het lauwe gestamel van een lichaam. 

Henri-Floris Jespers 

 

Zal ooit nog iemand, zoals het hoort, zijn graf voeden, zoals hij dat van anderen deed? 

guido lauwaert
gent, 2017-04-10 



3 opmerkingen:

  1. Met Henri verdwijnt niet alleen een waarheidszoeker en een fatsoenlijk man, maar ook een literaire condottiere en een onmisbare bibliotheek. Zijn eruditie was fascinerend. Hij was de voedstervader in litteris van velen. We zullen zijn wel heel eigen stem missen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. de link naar de PDF:

    https://mega.nz/#!KBVnRZhZ!WUBFjzCnsKQo7HdpAqga2XUXLvj_2AhIG4_UQGxk4QY

    de link naar de JPG:

    https://mega.nz/#!WJ9F0b4D!JXsLKTd8g8Gr6nstpGVWkOn0AM0NFxXgGbJFI0SjP6c

    BeantwoordenVerwijderen
  3. de links copy pasten in je adresbalk van je browser om te downloaden...

    BeantwoordenVerwijderen