ODEGAND – GRAND CRU

Goed drie weken en het is weer zover: het jaarlijkse Gentse feest grand cru, OdeGand. Chauvinisme heeft er niets mee te maken, maar eigenlijk heeft de vooropening van GENT FESTIVAL een ferme voorsprong op enig ander cultureel gebeuren dan ook van Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Hoe is dat mogelijk? 

De eerste reden is het artistiek niveau van de organisatie en haar stafleden. Maar bovenop dit niveau is er de stijl. De lat ligt hoog. Wie niet voldoet aan een gecultiveerde levenswijze zal nooit tot de inner circle doordringen. Wat niet wil zeggen dat de staf zich boven het volk verheven voelt. Een juiste manier van leven en sociaal engagement maakt deel uit van de voorwaarde om de top van de piramide te bereiken.
Extra reden van de hoge waardering voor OdeGand is het leger van medewerkers. In al de jaren dat ik zowel Odegand als Gent Festival meemaak, is het nooit voorgekomen dat ik of wie dan ook vanuit de hoogte of onzorgvuldig bejegend werd. Ik heb er een speciaal oog voor en daarom mag ik stellen dat de instelling van alle medewerkers niks fake heeft. Elke medewerker heeft een stille kracht. Hij bestaat uit een mix van savoir vivre, hulpvaardigheid en liefde voor de kunst. 

Het programma is belangrijk om het volk te paaien en een publiek te werven. Al te vaak wordt het belang van staf en medewerkers echter onderschat; krijgt het onvoldoende aandacht. Het valt te vergelijken met een nieuw boek. Is het slordig uitgegeven zal het minder goed verkopen. Een grafisch verzorgd boek bevestigt de waarde die de uitgever aan de auteur en de inhoud geeft. Er bestaan zelfs boekverzamelaars die zich eerder focussen op de boekverzorging dan op de inhoud. Hetzelfde geldt met concerten, en initiatieven als OdeGand. De toeschouwer mag dan minder houden van – bijvoorbeeld – operette, door de manier waarop het genre of de uitvoerders begeleid en ingeleid worden, kan iemand toch overtuigd worden om eens een opéra comique te consumeren. 

Wat het programma betreft. Wat dit jaar geserveerd wordt is als vanouds zeer divers, maar kwalitatief weer van een hoogstaand niveau. De details kan de lezer op de website vinden maar enkele uitschieters dienen toch vermeld. Zoals Marije Nie, ze tapdanst in de Sint-Jacobskerk op orgelmuziek van Bach. Een voorproefje werd getoond op de perspresentatie. Werkelijk fascinerend.
Geheel ander niveau maar even bijzonder lijkt me La Roza Enflorese uit Spanje. Het tekent voor eenstemmige Joods-Sefardische muziek. Middeleeuwse liederen, Spaanse renaissancemuziek en eigen, volkse interpretaties zetten de Sefardische vrouw centraal.
Al even boeiend lijkt me Benjamin Glorieux. Hij vertelt het veelzijdige verhaal van de cello door de eeuwen heen. Ter versterking van zijn muzikaal verhaal krijgt hij naast zich 5 cellisten op evenveel variaties van de klassieke cello en de eerste cellosuite van de onafscheidelijke, immer geliefde J. S. Bach. 

Ter afsluiting van OdeGand 2017 is er het spektakel met The Swingels [20.45 / 21.45 u] en Cameron Carpenter & Casco Phil [22.00 / 23.00 u] op de Gras- en Korenlei. Met ongetwijfeld flink gevulde bootjes op de Leie zal het waterfeest een sfeer krijgen dat doet denken aan het jaarlijkse carnaval op de Canal Grande van Venetië. Het genot zal zijn hoogtepunt bereiken met het vuurwerk… maar… voor het eerst… een vuurwerk dat inspeelt op muziek van G.F. Händel. Diens Water Music zal ongetwijfeld, zij het niet geheel maar toch ten dele, verantwoordelijk zijn voor een gevoel waar het gehele lichaam van zindert tot tranen toe.

Hoewel huiverig voor massaspektakels zal ik die dag aanwezig zijn, en voorzeker genieten. Tot middernacht. 

Wilt u erbij zijn, wees er snel bij. Naar verluidt loopt de voorverkoop als een op hol geslagen trein. En vol is vol, is mij verzekerd. Goed, goed! Ik hou op met de bazuin hoger te steken, op de grote trom te slaan en alle orgelregisters open te trekken. 

guido lauwaert

ODEGAND – zaterdag 16 september 2017 – www.odegand.gent