donderdag 28 februari 2019

DUEL JOHAN BRAECKMAN & GUIDO LAUWAERT




Alvorens alles vervaagt 
guido lauwaert 


Alvorens voor enkele maanden naar Trumpland te vertrekken wordt ondergetekende op de rooster gelegd door een gedegen lezer en criticus, professor Johan Braeckman. Na afloop is er kans op een gezellige nababbel en zal de auteur zijn boek signeren voor de liefhebbers
[indien  die er nog zijn na het kruisverhoor] 

Muzikaal wordt het gebeuren vooraf en nadien opgefleurd door het duo PAS DE PANIQUE 
Het brengt chansons van Georges Brassens. 
Logisch dat het optreden begint met diens prachtige lied: 
La mauvaise réputation. 

Vrij vlug gevolgd door 
Les copains d'abord. 

Logisch, toch? 

HALLO! HALLO  ! 
Cinema!!!!!! Na de klik!!!
Björn Soenens vanuit Washington 


- vrijdag 1 maart om 20.00:  Johan Braeckman in gesprek met Guido Lauwaert  over deze laatste zijn boek "Alvorens alles vervaagt". 

Muzikale omkadering "Pas de panique" brengt Franse chansons. 

Inkom adk: gratis - Inschrijven via franky@decorridor.be   

Plaats van de veldslag: 
DE CORRIDOR 
Olmenlaan - 9230 Wetteren 

ATTENTION ! OPGELET! 
In de Olmenlaan geldt er parkeerverbod. Parkeren kan gratis op de parking van de Carrefour, zuidlaan 115, Wetteren. Vandaar twee minuten wandelen naar De Corridor. 



zaterdag 9 februari 2019

VALENTIJN – ELKE DAG ZIJN EIGEN VLAG



Donderdag 14 februari is het weer zover: Valentijnsdag. Maar elke dag heeft zijn eigen vlag. Ga mee, volg me. 
Enkele jaren geleden werd voor de eerste maal in de geschiedenis de Dag van de Herinnering gevierd. Negen april, als ik me niet vergis. Naar aanleiding daarvan verscheen de Niet Te Vergetenkalender
Op de eerste Niet Te Vergetenkalender stond op elke achterpagina een bericht dat u herinnert aan iemand of iets. Zoals op 2 april dat u op 1 april vergeten bent dat het die dag Gekkendag was. Hij werd voor het eerst gevierd op 1 april 1812, toen de Engelse koning King George III officieel weer gezond werd verklaard. Dat is dus 205 jaar geleden, als ik mij niet vergis, want wiskunde is nooit mijn sterkste vak geweest. Over zijn gekkentijd is een steengoede film gemaakt, geen Amerikaanse maar een Engelse: The Madness of King George. Met prachtprestaties van o.m. Helen Mirren en Nigel Hawthorne. Veel kans dat u hem op de eerste dag van april od de vooravond ervan te zien krijgt. Er is elk jaar wel een televisiekanaal dat hem uitzendt. 
Een andere merkwaardige dag is de Dag van de Vergissingen. Iedereen mag op 30 april een vergissing begaan. Een vergissing, zo staat aangegeven in de toelichting op de achterzijde van het kalenderblad, dat men het u niet kwalijk kan nemen, als u op 1 mei, Dag van de Arbeid, toch op het werk verschijnt. Wat meer gebeurt dan u vermoedt. Heel wat mensen denken dat er juist die dag moet gewerkt worden, en nog wel dubbel zo hard.
De meest merkwaardige dag van het jaar is de Baaldag. Iedereen mag die naar eigen godsvrucht en vermogen kiezen, zolang hij niet vergeet, die dag niet in zijn bed door te brengen, maar de stad intrekt, om ver van alle drukte in een hoekje van een kroeg een glas, een fles, een vat drinkt en die in zijn eentje consumeert. Tenzij hij iemand ontmoet die baalt van het feit dat er elke dag wat te vieren valt. Wat de ene aanbidt, vervloekt de andere. Daar kan menig glad op geklonken worden, onder het uitroepen van de kreet: ‘To fed up or not to fed up, that is no question!’
Ja, zo is het nu eenmaal en er valt niets meer aan te veranderen: elke dag heeft zijn eigen vlag. In de loop der jaren is het hele jaar volgestroomd met Feestdagen. De Dag van de Klant, de Warme Truiendag, de Dag van de Grootouders, Moederdag, Vaderdag, Dag van de Verrijzenis (varieert), Dag van de Lege Portemonnees. Hij wordt voorlopig alleen in de Arteveldestad gevierd op de laatste dag van de Gentse Feesten, maar door het groot aantal Feesten in de vakantieperiode, denken de verenigde lederhandels van Leuven, Mechelen, Hasselt, Lokeren en Oostende eraan om bij de sluitingsdag van hun Feestweek een portemonnee te geven, op voorwaarde dan men in een van hun zaken zijn laatste cent uitgeeft. 
Zottegem heeft geweigerd zich bij de club aan te sluiten omdat het overweegt om op de elfde dag van de elfde maand de Dag van de Zotten te vieren, en de bedoeling is dat iedereen die dag verschrikkelijk veel geld uitgeeft, te gek voor woorden. Geel heeft zich achter Zottegem geschaard, net als Duffel. Er is een vermaard psychiatrisch centrum gevestigd, vandaar. Ook om te onthouden, opdat u tijdig de ketting van uw fiets smeert en de banden oppompt, is de Autoloze zondag. Wanneer die juist valt, schiet me niet meteen te binnen. 
Dan is er nog Dag van de Reclame, 11 november, De Langste Dag, 6 juni, die verwijst naar de landing in Normandië in 1944, Secretaressendag, Gedichtendag, Dag van de Boekhandel, Dag van de Vrede, Leerkrachtendag, Dag van de Student, Koopjesdag, Dag van de Krant, Wereld Whiskydag (dit jaar op 18 mei), Honderdste Schooldag, 20 februari, Sint-Niklaas, volgens Paul van Ostaijen een appelbaas uit het land van Waas, maar dat mag geen reden zijn dat ook de mensen van Maas en Schelde, van Dender en Dijle, van Haspengouw of Westhoek, de ochtend van 6 december hun kinderen niet mogen verwennen [In Nederland de avond van 5 december]. 
Niet vergeten Pi Day, ook wel Piekerdag genoemd, wordt gevierd op 14 maart [3,14]. Sommige landen opteren voor 22 juli [22/7], maar die gaan het niet halen omdat die dag zowat halverwege de grote vakantie valt en men die dag liever niet wil prakkezeren. Dan is er nog de Dag van de Logica, waarop alles klopt als een zwerende vinger, de Dag van de Wetenschap, waarop verwacht wordt dat iedereen aan iedereen een weetje vertelt. En als de andere zegt, 'Dat weet ik al!', is de ene verplicht voor de andere een eigenhandig gemaakt cadeautje ter waarde van 25 euro te kopen. 
Ook de nachten worden niet vergeten. Zo is er nu al de Nacht van de Musea, de Nacht van de Poëzie, de Nacht van het Paard, de Nacht der Televisiesterren, de Koopjesnacht (verschilt van streek tot streek), de Nacht van de Vallende Sterren, op 17 mei de Nacht van Knack, wat verwijst naar het feit dat kort voor het ochtendgloren van 17 mei 1970 Willy De Nolf een idee had – Een weekblad! – en meteen zijn zoon Rik uit bed belde, die er net in lag. 
Het merkwaardige is dat al die feestdagen, zelfs de kerkelijke, werden bedacht door kleine en grote middenstanders en dat er daarom ook een Dag van de Kleine Middenstander is, drie dagen na de Opendeurdag van de Beurzen. Gaat er bij u, de consument, een lichtje branden? Voor dat soort van glimworpjes is er ook een dag, Lichtmis, op 2 februari. Het bijwonen van een mis is niet verplicht, maar een kaars aan branden [0,50 euro] en een gift in de offerblok van Sint Antonius droppen is het minste wat van de feestvierder verwacht wordt. Kortom, er gaat geen dag voorbij of een extra uitgave valt u ten deel. 
En u ontsnapt er niet aan. Als u denkt dat u door thuis te blijven gevrijwaard wordt van een greep in uw beurs, dan belt er wel een koppel kinderen aan met een potje krokussen, wafels, pennen, stickers of een duo getuigen van God weet welke Jehova.
Even bladeren… o ja, je hebt ook de Dag van de Schlemiel [29 februari; hij wordt dus maar om de vier jaar gevierd], Bloomsday [16 juni, de dag waarop James Joyce zijn geliefde Nora Barnacle voor het eerst ontmoette], Doomsday, De Dag van het Hart, de Driedaagse van De Panne, de Week van de Vis, de Maand van de Ram, de Leeuw, de Tweeling, de Hond, de Rat, de Haan. Want elk ras, elke cultuur, elke winkel van Pa Pinkelman en Tante Pollewop, met dank aan Godfried Bomans, heeft zijn feestkalender. 
Negen april was tot voor enkele jaren de enige dag van het jaar waarop er niets gevierd werd. Daar moest wat aan gedaan worden. En daarom verschijnt er die dag de Niet Te Vergetenkalender. Of val ik in herhaling? Afijn, dat is een probleem dat opgelost moet worden op de Dag van de Psychoog. Bestaat echt hoor, ik verzin het niet. Zoek maar op. Maar geniet eerst van Valentijnsdag, met drie aan tafel en twee in bed. Welk bed en hoe de samenstelling eruit ziet, wel, dat verschilt meer dan u denkt. Maar om diep na te denken is er de Dag van het Positief Denken, 13 september. Geboortedag van Roald Dahl. 
guido lauwaert
gent, 2019-02-09 


donderdag 7 februari 2019

MEDIABOYCOT ALVORENS ALLES VERVAAGT


[cover 'Alvorens alles vervaagt'] 


Het is niet mijn gewoonte mezelf op te hemelen, maar mijn initiatieven zijn mijn kinderen en daar kom ik voor op. 

De recentste boreling is Alvorens alles vervaagt. Het eerste deel van mijn memoires verscheen november 2018 bij Uitgeverij Houtekiet. De verwachtingen waren hooggespannen, want er was door de betrokkenen flink wat energie in de constructie en de bevalling gestoken. Helaas, op Doorbraak en Knack na bleef het opvallend stil in de mediawereld. 

De literaire redacties van De Morgen [DM], De Standaard [DS] en De Tijd [DT] vinden het boek blijkbaar de moeite van het vermelden niet waard. Pardon, DM had een blokje veil in de intussen ter ziele gegane boekenbijlage. De helft van de flaptekst van het boek werd overgenomen, slechts één zin was van eigen makelij. Ondanks tips via via dat het hier om een niet alledaags boek gaat, en waarom dat zo is, verdween het boek in de vergeethoek. In wezen kan je daarom spreken van een boycot. 

Diverse redenen daarvoor liggen voor de hand. In the picture staan is noodzakelijk. Tenzij hij dagelijks op zijn zolder als Napoleon verkleed de Slag bij Waterloo speelt, maakt nauwelijks iemand kans op een verschijning in Iedereen beroemd. Ik ben echter te jong voor zulke fratsen en kom daardoor niet in aanmerking voor dat of eender welk ander programma van radio en tv. 

Dat redacteurs van de ‘deftige’ kranten het boek vermoedelijk niet eens opengeslagen hebben, is hoogst waarschijnlijk. Hadden ze dit wel gedaan, hadden ze vrij snel de waarde ervan ingezien. Spreken van een boycot zou dan dwaas zijn. Alle hedendaagse literaire initiatieven namelijk zijn leenrecht verschuldigd aan de Nachten van de Poëzie. Luc Coorevits van Behoud de Begeerte en Michael Vandenbril, directeur van Antwerpen Boekenstad en trekpaard van VONK & Zonen kunnen dit niet ontkennen. De eerste is stagiair geweest van de 3de NvdP. De tweede was curator van de 5de NvdP en heeft een paar jaar geleden alsnog getracht een zesde NvdP te organiseren in de Roma. 

De belangrijkste reden van de boycot echter gaat over ondergetekende. Hij heeft bewust gekozen om een eigen koers te varen, los van vriendenclubjes. Aangezien de literaire journalisten van DM, DS en DT echter wel één grote vriendenclub is, reserveren ze alle mediaruimten uitsluitend voor de leden. Voor de buitenstaander valt er niets meer te rapen. Zeker niet als hij geen blad voor de mond neemt. 

Wat tevens de boycot voedt, is dat de literaire journalisten en hun secondanten altijd fout zaten met hun mening over mijn activiteiten. Ach, dachten ze eind van de jaren zestig, Kazuno dat wordt nooit wat. Welnu, het gaat nog steeds door, zij het onder de naam Nekka. Ach, dachten ze begin van de jaren zeventig, een Nacht van de Poëzie in Vorst Nationaal, dat is tot mislukken gedoemd. Zoveel jaar later zijn ze stuk voor stuk legendarisch. In Vredeburg Utrecht is men intussen de 37ste editie aan het kweken. Toegeven dat men fout zat, ai ai, dat is een brug te ver. 

Dinsdag 5 februari van dit jaar zag ik na een voorstelling in de Gentse Minardschouwburg Lucas Vandervorst. Ik zei dat ik dolgraag nog eens een Bloomsday zou willen organiseren. Hij is in 1988 doorgegaan, mede dankzij Jean-Pierre Rondas en Jempi De Cooman, in de Antwerpse FNAC. Ik vroeg Lucas of hij bij een herneming opnieuw een hoofdstuk zou willen voorlezen. Hij moest geen twee seconden nadenken: ‘Meteen, en desnoods gratis.’ 

Hij is niet de enige die opnieuw present zou geven, en dat terwijl de pers indertijd meewarig over het initiatief deed, op wijlen Jef Lambrecht na. De rancune dat men zich deerlijk heeft vergist, hangt nog steeds in de lucht van de mediaredacties. Hij heeft zich in het hoofd van de jonge redacteuren genesteld, aangevuld met wat men weet ‘van horen zeggen’ van de anciens. En wie het zwarte schaap is wordt nooit een knuffelbeer. 

Al ben ik intussen vooraan in de zeventig, mijn strijdvaardigheid blijft echter jong en fel. Het heeft geleid tot het aanspreken van mensen die boven elke verdenking van rancune en wraak staan. Met de vraag hun mening te geven. De bladenmaker, Karel Anthierens, vormgever van menig journalist, ontdekker van cartoonisten als ZAK en KAMAGURKA, heeft een dooprede gehouden kort na de geboorte van Alvorens alles vervaagt. Ik had hem niet gevraagd de loftrompet te steken over het boek, maar vooral eerlijk te wezen. 

Welk oordeel ook, het maakt mij niet uit! Net als Multatuli in het 20ste hoofdstuk van Max Havelaar zijn verteller wegzet en zelf het woord neemt, wil ik gelezen worden. Zeker nu ik door heel wat lezers gewezen wordt op de goede ziel van het boek, dat kan samengevat worden als volgt: Eén, het is een literaire geschiedenis. Twee, het is een schelmenroman. Drie, het boek leest als een trein.
Critici zijn vrij om te kiezen wat ze beoordelen, maar een tijdsdocument als Alvorens alles vervaagt, waar zoveel mensen en toestanden bij betrokken waren, negeren, is een wandaad. 

De stijl en de teneur van het boek stonden mij duidelijk voor ogen, de hele tijd van het schrijfproces. Buiten Karel Anthierens zijn er nog neutrale meningen op komst. Ze zullen verschijnen in margemagazines, en dat levert een hogere afzet op, maar niet in zulke mate waar kritieken in DM, DS en DT voor zorgen. 

Dit moest mij van het hart. Ik ben niet de enige uit de literaire wereld die met een stille boycot geconfronteerd wordt. Heel wat auteurs uit alle generaties hebben er mee te maken. Het meest dramatische van de wantoestand helaas is dat het ons-kent-ons zorgt voor onbetrouwbare meningen.
Een selectie moet gemaakt worden, geen discussie over; niet alles kan besproken worden. Maar het selectieniveau is extreem vooringenomen en zuiver uit eigenbaat dat het gênant wordt. Zelfs die een flink aandeel hebben gehad op de doorbraak van schrijvers onder welke vorm ook, maar niet meer bruikbaar zijn, worden koelweg vergeten. 

Enfin, het zij zo. Ik overleef de boycot, al heeft die voor een litteken gezorgd. Een zoveelste. Verse energie zal ik putten uit de mening van onbevooroordeelde mensen. Voor een nieuwe adrenalinestoot zorgde alvast het vonnis van een gerenommeerd journalist. Wie het is en hoe zijn oordeel luidt, ziet en hoort de lezer na de klik op de link van de reportage. 

guido lauwaert
gent, 2019-02-07 


CINEMA!!!! 




zondag 3 februari 2019

OPEN BRIEF AAN ANUNA DE WEVER






Anuna, jongedame, het is tijd dat je je troepen weer naar de klas stuurt. Wil je dat je acties blijvend vruchtbaar zijn. 

Vorige donderdag waren er minder spijbelaars dan de week voordien. Ga je op de ingeslagen weg voort, dan kalft de opkomst verder af. Bovendien is er al een splitsing merkbaar: Antwerpenaars willen in de eigen stad actie voeren en die trend zal zich doortrekken. Een versnippering en dalende opkomst is nefast voor je initiatief, wat uiteindelijk zal leiden tot een vernedering van jou en je initiatief. Dat moet je te allen prijze vermijden. 

MASSA EN MACHT
Revoluties, maatschappelijke veranderingen hebben maar resultaat als de massa macht heeft en de macht een massa is. De hoofdstad moet het doel blijven. Sla er de geschiedenis maar op na. Het is niet toevallig dat de Christelijke leer als hoofdstad Rome heeft en dat zowel Hitler als Napoleon Moskou wilden veroveren, dat Stalin een waanzinnige honger naar Berlijn had, en zowel de Israëliërs als de Palestijnen Jeruzalem als hun hoofdstad beschouwen.
Londen was de hoofdstad van The British Empire, maar voor de Engelse politici was Delhi The Jewel on the Crown. Een kasteel is geen kasteel zonder een park eromheen. Het beste voorbeeld is Versailles. Park en kasteel zijn in balans. 

ANDERE OPTIES
Het is dus nú het moment, wil je dat je stem en die van je soldaten wat oplevert, om het geweer van schouder te veranderen, ja, zelfs te overwegen de wekelijkse mars op Brussel niet op te geven maar op te schorten. Niet dat je weer braaf naar de les moet. Het is simpelweg een kwestie van strategie. Zoals jij en je volgelingen voor een andere politieke aanpak van het klimaatprobleem staat, zo moet je andere opties overwegen. De beroemde Italiaanse [Florentijnse]  diplomaat, dichter en politicus Nicollò Machiavelli [1469-1527] wist op briljante wijze de machten van de sociale, culturele en economische klassen tégen elkaar of mét elkaar uit te spelen.
Het is maar langs welke kant je het bekijkt, maar het is niet onlogisch dat hij pas na zijn politieke loopbaan de onsterfelijkheid bereikt. Logisch omdat hij vanuit de verbanning zijn theorieën te boek stelt. De daad bij het woord en het woord bij de daad kunnen niet zonder elkaar wil je resultaat bekomen. 

VOOR OGEN HOUDEN
Een wijze zin uit een van zijn vele geschriften is de volgende: ‘De ene verandering bereidt de volgende voor.’ Welnu, hou dit voor ogen, wil je je steentje bijdragen aan de wijziging aan de desastreuze klimaatpolitiek wereldwijd en deze van Joke Schauvliege, om in de eigen Vlaamse volkstuin te blijven. Het is dus de hoogste tijd om nieuwe initiatieven te nemen. Een revolutie lukt maar door de kunst van het verzet. Kunst wordt niet alleen gemaakt door ideeën maar ook door materiaal. Elk kunstwerk heeft zijn kunstenaar maar ook zijn instrumenten. 

WAT VERMEDEN MOET WORDEN
Wat bij een revolutie absoluut vermeden moet worden, beste Anuna, is te vervallen in een gewoonte. ‘Alles went, zelfs alcohol of comfort,’  zei Louis Ferdinand Céline, en het is een waarheid die niet om te hakken valt. Ik hoef je de pap niet in de mond te lepelen, het lukt je zelf wel. Enkel een goede raad kan en wil ik je geven. Zoek als de weerlicht naar initiatieven die een even groot effect hebben als je broscampagne.
De anatomie van elke politieke daad zit hem in de verrassing waarmee je de tegenstander aanvalt. Zweer dus niet bij één initiatief, want op één been kun je niet lopen en dagelijks andere sokken houdt het hoofd koel en koelheid is nodig wil je de vergeethoek niet ingedrukt wordt. Want even snel als je omarmd wordt, word je gedumpt. Zowel door vriend als vijand. 

GEEN NEDERLAAG
Het terug naar de klas gaan is daarom geen nederlaag. Je moet het doen om bij verrassing te kunnen toeslaan. Zulke initiatieven scoren het best. Waarom zou je ook niet kiezen voor de verandering? Alles op aarde is in beweging, stilstand bestaat niet en vooruitgang, verbetering, opbouw kan er maar zijn door telkens nieuwe initiatieven te nemen. Om wat te bereiken in het leven, je droom te kunnen realiseren moet je zowel leeuw zijn als vos. En denk eraan: een wantoestand tolereren is een valse vrede accepteren. Je mag geen oorlog ontlopen, want doe je dat zal dit enkel ten eigen nadele zijn. En die van je medestanders en van de volgende generatie mensen, dieren en planten. Wees bovendien nooit bang van tegenstand.
Hoe groter de tegenstand, hoe meer je het bij het rechte eind hebt. Mensen willen nu eenmaal geen verandering, ze zijn best tevreden met wat ze hebben. Ze zijn gauw bang kwijt te raken wat ze verworven hebben. Terwijl ze niet beseffen dat ze door stilstand hun bezit makkelijker kwijt raken dan door beweging. 

ACTIEF BLIJVEN
Tot slot nog dit. Strijd kan niet worden vermeden. Hij kan slechts worden uitgesteld in het voordeel van de ander. Het komt er dus niet alleen op aan nieuwe iedeeën te verzinnen, maar actief te blijven. En als je invloed wil blijven uitoefenen op de klimaatpolitiek, zal je moeten zorgen voor een organisatie. Neem geen bestaande… verzin er één. Een nieuwe organisatie is enkel te vinden in de chaos, maar vind je die is succes gegarandeerd. Al is tevens moed en volharding een vereiste. Maar die heb je wel, zo te zien. De nieuwe jeugd, jouw strijdmakkers zijn klaar voor een nieuwe lente en een nieuw geluid. Het zindert in de lucht. Zoveel is zeker. 

guido lauwaert
gent, 2019-02-03