Kan je een boek
bespreken dat je niet hebt uitgelezen? Ja, dat kan. Het verhaal is niet zo
belangrijk. De korte inhoud ervan staat op de achterkaft en de website van de uitgeverij is niet karig. Het gevoel dat je bij
het lezen besloop, moet in woorden, zinnen omgezet worden. Het verwekt in het
geval van de laatste roman van de begin dit jaar overleden Robert Anker geen
groot enthousiasme.
Over de doden niets dan goeds. In zoverre het over hun
leven gaat, geldt dat zeker. Betreden we echter hun werkterrein moet elke
opinie nuchter zijn. Die staat boven het leven of de dood. Helaas gaat die
gedachte blijkbaar niet op voor de Nederlandse critici. In de wereld werd onder de lof bedolven, wat mij tot aanschaf heeft
gebracht. Alle andere boeken op de wachtlijst moesten geduldig zijn, wat hun
moeilijk viel, aan hun schuiven en kreunen te zien.
De roman is opgedeeld in drie boeken. Het eerste [De leproos] telt vier hoofdstukken, het
tweede [In de wereld] drie delen –
elk met een aantal hoofdstukken, en het derde [Thuis] één hoofdstuk. Het is de keuze van de auteur, maar helaas
bevordert het niet wat de auteur voor ogen stond. Hij heeft voor een bijzonder
strak tempo gekozen [waarover zo meteen meer], wat echter beschadigd wordt door
de opdelingen. Wil je vaart moet de opdeling even sober zijn dan de vormgeving.
Een roman als Voyage au bout de la nuit,
van Louis-Ferdinand Céline, heeft een [Romeinse] nummering, c’est tout. Geen
titels en geen ‘onderboeken’, hoewel het verhaal zich laat opdelen in vier
delen, zijnde Europa, Afrika, Amerika en Europa.
By the way, de tweede roman van Céline, Mort à credit, is een heerlijk braaksel van goed zeshonderd bladzijden zonder opdeling. Slechts af en toe een witlijn. Deze werkwijze maakt het braaksel tot een delicatesse. Zeker als de roman een pageturner wil zijn, wat in het geval van In de wereld van Robert Anker duidelijk de bedoeling was.
By the way, de tweede roman van Céline, Mort à credit, is een heerlijk braaksel van goed zeshonderd bladzijden zonder opdeling. Slechts af en toe een witlijn. Deze werkwijze maakt het braaksel tot een delicatesse. Zeker als de roman een pageturner wil zijn, wat in het geval van In de wereld van Robert Anker duidelijk de bedoeling was.
Het eerste hoofdstuk beantwoordt aan de intentie van de
auteur. Een kleurrijk spektakel is het geworden, net een overbevolkte marktdag,
versterkt door een regiment toeristen uit Spanje en twee uit Japan. Moet ook
wel, de Blijde intrede van hertog Karel de Stoute [1433-1477] in Gent gaat die
dag door. Robert Anker volgt Joris, het hoofdpersonage, op de voet alsof hij de
verslaggever van diens leven is. Wat natuurlijk niet het geval is, maar de
auteur weet het geloofwaardig over te brengen, wat pleit voor Ankers talent als
schrijver.
Kameraad Joris, een geacht burger, krijgt last van hoest
en nies. Na doktersbezoek en een second opinion wordt hij als leproos bestempeld
en moet het gasthuis in. Voortaan is hij een levende dode. Joris gaat het
verblijf aldaar gauw vervelen en besluit de goede stad Gent te verlaten en de
wereld in te gaan. De wereld van Vlaanderen en Brabant anno tweede helft van de
vijftiende eeuw. Vanaf dat moment, Boek II, stokt het tempo, blijkt de
verhaallijn dun te zijn en verliest Anker zich in nevenverhalen met tientallen detailleringen
waar hij met de loep op zit, wat tot saaie, niet ter zake doende zijsprongen leidt.
De goede lezer beseft – al had hij het al wel eerder
door, of er op z’n minst een zwaar vermoeden van – dat de gehele roman het
vertellen van schilderijen is. Wat een blinde niet ziet kan hij horen. Zowat
alle werken van de Vlaamse Primitieven komen aan bod. Maar ook figuren uit de
Vlaamse literaire geschiedenis, zoals Ondineke van Louis Paul Boon, worden
opgevoerd. Net als bij Boon is zij in de roman van Anker een meisje van
onburgerlijke, heerlijke vederlichte zeden. Leuk grapje, maar met zulke moet je
spaarzaam omgaan. Kort samengevat: In de
wereld is eerder een reisgids dan een roman.
Die door de wereldt sal
gheraken
Die moet connen huylen metten honden
Ende moet oock connen diuerssche spraken
Die door de wereldt sal gheraken
Hier waerheyt seggen en ghinder missaecken
Vooren saluen ende achter wonden
Die door de wereldt sal gheraken
Die moet connen huylen metten honden.
Die moet connen huylen metten honden
Ende moet oock connen diuerssche spraken
Die door de wereldt sal gheraken
Hier waerheyt seggen en ghinder missaecken
Vooren saluen ende achter wonden
Die door de wereldt sal gheraken
Die moet connen huylen metten honden.
Op de pagina voorafgaand aan de inhoudsopgave staat een
citaat – net hierboven overgenomen, van Anthonis de Roovere, een Vlaams
romanschrijver uit de 15de eeuw. Met dit citaat wijst Robert Anker
naar de voornaamste bron van zijn roman, de in 1531 Dits die excellente cronike van Vlaenderen. Goed bekeken is In de wereld een nieuwe versie van deze cronike. Daar is niks verkeerd mee, ware het niet dat je beter wilt
zijn dan het origineel. Dan loop je je algauw te pletter op de mechaniek van de
Rubiks kubus.
Wat dus goed begonnen was verliest door het verhaal afhankelijk te stellen van de techniek aan spankracht.
Wat dus goed begonnen was verliest door het verhaal afhankelijk te stellen van de techniek aan spankracht.
Het laatste hoofdstuk, als Boek III vooraan in het boek
aangekondigd, maar achteraan Deel III genoemd wordt [een tweede na Deel III van
Boek II], handelt over de terugkeer van Joris in Gent. Thuis is de titel. De verteller vertelt: ‘Ik zit aan mijn tafel
voor het raam dat uitziet op de hof waar alles begint uit te botten, het
voorjaar komt eraan, het eerste voorjaar van de nieuwe eeuw, we schrijven 8
maart 1500. Gisteren is hier in Gent Karel van Luxemburg gedoopt, tweede kind
van Filips van Bourgondië en Johanna van Castilië.’
De gedoopte is uiteraard niemand minder dan Keizer Karel V. Gespreid over een
achttal bladzijden duikt de zeventigjarige verteller – even oud als de auteur,
de toekomst in, onder het baldakijn van Anthonis de Roovere. De late
middeleeuwer werd door het Gentse stadsbestuur erkend als rederijker. Hij kreeg
ervoor een uitkering, net als Robert Anker een aardig bedrag incasseerde voor het schrijven van In de wereld van
het Nederlands Letterenfonds, zoals blijkt uit een toelichting in de
colofon.
In de eerste alinea schrijf ik dat ik de roman niet
uitgelezen heb, om in de voorgaande alinea het laatste hoofdstuk aan te raken.
Niks mis met die bewering. De lezing wrat aan mijn vel, een pesterige jeuk tot
gevolg. Halverwege Boek II was ik al volop diagonaal aan het lezen.
Voor het schrijven van mijn mening heb ik toch een half uur uitgetrokken voor
het slot.
Hoge verwachtingen worden gewekt door de meningen van de Nederlandse
critici. Ze worden niet waargemaakt.
guido lauwaert
gent, 2017-02-17
gent, 2017-02-17
Robert Anker [1946-2017]
In de wereld – roman – 2017
Uitgeverij Querido – Amsterdam
Verkrijgbaar als paperback en als E-book
www.querido.nl
In de wereld – roman – 2017
Uitgeverij Querido – Amsterdam
Verkrijgbaar als paperback en als E-book
www.querido.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten