zondag 1 april 2018

DE TOEKOMST VAN HUMO




Er gaat haast geen dag voorbij of de media maken zelf het nieuws. Tot voor de komst van het digitale platform was dat randnieuws. 

Bladen en zenders verhuizen van eigenaar sneller dan het Christus lukte uit de dood op te staan. Bleven journalisten tot eind vorige eeuw trouw aan hun blad of zender, het is een stoelendans geworden. En valt er vandaag iemand zonder stoel, vindt hij morgen wel een partij of instelling waar hij zijn praatje en maniertjes kwijt kan, tot hem een nieuwe stoel wordt aangeboden. Ideologie speelt geen rol meer. Wie gisteren felrood was is morgen hemelsblauw. Zelfs na de pensionering is men niet te beroerd om te shoppen in perscentra waar men in zijn beroepsleven op neerkeek. 

Een blad dat in de nabije toekomst flink in de belangstelling zal staan is HUMO, in een ver verleden HUMORADIO, tot de televisie de radio verdrong en Jef Anthierens de naam halveerde. Na Jef werd zijn broer Karel de hoofdredacteur. Hij bouwde het blad uit zoals we het nu kennen. Guy Mortier verfijnde vorm en inhoud en bouwde HUMO uit tot het meest importante magazine van Vlaanderen. Na diens pensionering ging het snel bergaf. Bekwame hoofdredacteurs en journalisten, daar niet van, maar de kwaliteit was zo hoog geweest dat het nieuwe journaille daar altijd werd op afgerekend. Als lezers, kijkers een zender, blad minder vinden slaan ze gauw aan het shoppen. 

Bijkomende reden voor het verval van HUMO: het speelde voornamelijk in op de markt van de televisie. Economie of politiek kwam nauwelijks aan bod. Ook Kunst & Cultuur of mode kon slechts een hoekje vinden. Wat niet het geval was met KNACK. Dat verdeelde de nieuwswereld over wekelijks drie bladen. Elk blad had een eigen identiteit en die werd benadrukt door er zelfstandige uitgaven van te maken. Strategisch niet onbelangrijk. Drie voor de prijs van één, de mensen denken daar voordeel mee te doen. Het is bovendien handig. Eenmaal gearriveerd kreeg de heer des huizes Knack, de vrouw Knack Weekend en de edele kinderen Focus. Iedereen best tevreden. 

Met HUMO ging het intussen van kwaad naar erger. De oplage blijft dalen. Ooit ruim boven de 200.000 exemplaren, momenteel niet eens een kwart ervan. De neergang beïnvloedt de redacteurs en journalisten zo sterk dat hun poeier nat werd. De meesten onder hen niet meer durfden zeggen voor welk blad ze werkten. De eigenaars verkochten het blad. Het kwam in handen van de Persgroep die het ook al niet opnieuw rendabel wist te maken, welke hoofdredacteur [m/v] er zich ook mee bemoeide. De laatste zet was om het onder te brengen onder een hoofdredacteurschap met een dagblad uit dezelfde stal, De Morgen. De redacties van HUMO en De Morgen gaan de krachten bundelen om, zoals dat op 8 maart laatstleden kond werd gemaakt, zowel het allerbeste digitale platform als de printversies – de papieren lezers, zoals dat tegenwoordig enigszins denigrerend heet – aan te bieden. 

Het is echter maar een tussenstap. De lezer mag zich niet rot schrikken. HUMO blijft een instituut. Wat in de nabije toekomst echter staat te gebeuren is dat HUMO als zelfstandig blad van de markt zal verdwijnen en tegen juni een wekelijkse bijlage van De Morgen wordt. Aan de juiste formule wordt momenteel gesleuteld. Dat is het scenario zoals dat dezer dagen op de directietafel ligt. Met de vraag aan de betreffende journalisten van de twee bladen om het niet aan de grote klok te hangen. Wat ze braaf doen; ze blijven van de klepel af. Hiermee een uitspraak van wijlen Johan Anthierens vergetend [of niet kennend]: ‘Als een journalist een nieuwsfeit verzwijgt is hij geen echte journalist. Hij heult dan met de vijand en niet met de lezer, zijn vriend.’ 

Ontkent de directie en redactie dat HUMO herleid wordt tot een bijlage van De Morgen, zal het enkel zijn om fakenews van dit artikel te maken. Het uitstel zal echter geen afstel zijn. Als het rumoer vergeten is zal alsnog gebeuren wat al beslist is. Het enige wat nog niet vaststaat, is welke dag van de week HUMO het pulpblad van De Morgen wordt. Woensdag lijkt te vroeg, maar die dag verschijnt Knack, met zijn voortreffelijk gemaakte en succesvolle Focus.
Toen Knack uitpakte met een show- en televisiebijlage heeft de toenmalige directie van HUMO beslist een dag eerder te verschijnen. Van woensdag werd het dinsdag.
Liefst van al zou de huidige eigenaar HUMO op vrijdag zien verschijnen. Net voor de nieuwe televisieweek begint. 

Wordt vervolgd.

guido lauwaert
gent, 2018-04-01  


4 opmerkingen:

  1. Je moet er toch heel beroerd aan toe zijn als je die politiek correcte massa's papier nog leest! Tijdverspilling.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Voor mijn part maken ze er een echt televisieblad van en houden ze die andere rommel voor die rommelgazet. Trouwens waarom houdt de heer Van Tillo dat politiek correct blaadje de hand boven het hoofd? En ik was een van die uitgevers die indertijd mee De Morgen probeerden te redden. Sommige van die uitgevers geloofden in de vrijheid van het woord en probeerden die te redden, maar het is met media zoals met kinderen, je gelooft erin maar ze stellen je zeer dikwijls teleur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In haar recht op antwoord poneert de redactie van Humo dat de verschijningsdatum steeds dinsdag is geweest. Dat is niet het geval. Pas sinds de zomer van 1995 verschijnt Humo op dinsdag. Vreemd dat een redactie haar eigen geschiedenis niet kent.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Terug een fantastisch artikel. Waar lees je dit nog? Ik groeide op met Humo, 'mijn' Humo, tot het moment dat Guy Mortier op rust ging. Vanaf dit moment werd het blad een soort speeltuin waar de leiding zoek was. Ik zal dan ook met pijn in het hart afscheid nemen van een aantal journalisten en medewerkers van de 'oude garde' Spijtig. En nu.... 'A la recherche du temps perdu'.

    BeantwoordenVerwijderen